Bazen behin Ane deitutako neska bat lagunekin gelditu
nahi zuena. Orduan lagunei deitu zien; Uxueri, Janireri, Izarori, Naiari… eta
wasapak ere bidali zituen baina inor ezin zuen gelditu. Batek etxeko lanak egin
behar zituelako, beste bik zinemara zihoazelako, beste batek familiarekin
zegoelako… Orduan Anek ez zuen nahi bere
aita eta amarekin Bilbora joan eta bere amak Janireri deitzea pentsatu zuen eta
berarekin zinemara joan ahal bazen esan zion. Eta Anek hori egin zuen. Hori
egin eta gero Janirek baietz esan zion.
Orduan ni Ane, jantzi nintzen, eta
Janireren etxera joan nintzen, denak
jantzi ginen eta Igorren bila joan
ginen
Galdakora, orduan, Igor hartu eta
gero
Bilbora joan ginen: Amagoia, Luis, Igor,
Janire eta bostak. Gero, Bilbora helduta
ikusi genituen pelikulak ez zitzaizkigun gustatu eta pentsatu genuen,
Janireren etxera joatea, palomita batzuk erostea eta bideoklubean pelíkula bat
artzea, baina, Amagoiak zera esan zuen:
-
Bilbon gaudenez aprobetzatuko dugu eta buelta bat ematera
goaz.
-
Ez,ez- esan genuen Igor, Janire eta hirurok.
Orduan, Mediaparkera joan ginen ia zer pelikulak zeuden ikustera eta ikusi
genituen bi gustatzen zitzaizkigunak baina bat ez genuen ezagutzen.
Lehenengoa zen “EL HOBBIT”
Bigarrena zen “MUSARAÑAS”
Igorreri “EL HOBBIT” gustatu zitzaion eta Amagoia, Luis eta Janireri
“Musarañas” gustatu zitzaien. Aneri berdin zitzaion zein. Baina pelikula
horiek, berandu ziren eta ordu bat ta erdi falta zen hasteko pelikulak. Orduan,
bitartean, denbora egin behar genuen eta pentsatu genuen Ikeara joatea. Orduan,
kotxean montatu, eta Ikearen parkinean aparkatu zuten. Kotxetik jaitzi eta
Ikearantz abiatu ginen.
Ikean sartu,eta sofa guztietan bota ginen gora eta behera. Gero,
aulkitzoetan eregora eta bera, orduan, aulkitxo eta bezaulki guztiak probatu
genituen. Ondoren, bezaulki eta aulkien gela handiak pasatuta liburuak,
karpetak, bonbillak, pelutzeak eta abar ikusi genituen. Eta hau
ikaragarriena!!! Margozteko makina baten geundela Igorrek “PILLAPILLARA”
jolastea proposatu zigun eta guk baietz esan genion. Baina joku honetan regla
batzuk zeuden:
1- Ikearen lurrean gezi batzuk zeuden eta geziak jarraitu behar ziren.
2- Geziak jarraitzen, ezin zen atzerantz bueltatu hori tranpa zen.
Orduan Igor gelditzen zen eta Janire eta bioi herrapatu behar zigun. Gero
jokua hasita Janire eta biok geziak jarraitu genituen eta atzera bueltatu
ginen (hori tranpa zen) baina guk ez
genuen gogoratzen. Baina hori bai jolasten genuen bitartean ohetatik botatzen
ari ginen. Bota eta igo, bota eta igon horrela denbora osoan. Eta hori ere,
aurrera eta atzera. Orduan Amagoia eta Luisekin hainbat biderrez egin genuen
topo eta gero, nire akademiako neska batekin Nahikari izenekoa. Bapatean ohe
batean geundela botatzen, Ikean lan egiten zuen neska batek oheetan ez botatzea
esan zigun oheak egiten zeundelako. Baina guk kasurik egin gabe oheetan
botatzen jarraitu genuen. Eta hau izan zen Janireren eta bion hizketa:
-
Zergatik esaten digu oheetan ez botatzea egindak baldin
badaude???- esan zuen Anek.
-
Egia da.- esan
zuen Janirek.
Bapatean geziak jarraitzen, eskaileretara heldu ginen eta kafeteriara.
Orduan kantzatuta geudenez kafetegian zeuden esarlekuetan jesarri eta zera
komentatu genuen:
-
A, zer kantzeta nengoen – esan zuen Janirek.
-
Nik ere – esan zuen Anek.
-
Nik uste dut galduta gaudela- esan zuen Anek.
-
Nik ere – erantzun zuen Janirek.
Orduan eserlekutik altzatu eta atzerantza joan ginen ia Luis eta Amagoia aurkitzen begenituen.
Baina sorte txarra, ez genuen topo egin. Hori pasatuta pentsatu genuen
Ikean lan egiten zuen neska bateri galdetu behar geniola, baina lotsa genuen
zeren eta 11 urtekin eta ikeatik galtzea! Apur bat lotsagarria zen! Baina
azkenean esan genion. Amagoiari megafoniaz deitu zioten, eta Amagoia gure bila
etorri zen, guk gertatutakoa kontatu genion eta Igorri eta Luisi ere. Ondoren,
pelikula ikusi palomitekin eta azkenik etxera joan ginen. Nire ama eta aitari
gertatutako guztia kontatu eta gabon.
